Isu dalam pemuliharaan bandaraya Bersejarah Georgetown

Kerajaan Pusat akan memainkan peranan dalam memulihara dan menjaga keaslian warisan dunia yang terdapat di Bandar Georgetown sesuai dengan kepercayaan yang diberikan UNESCO. Namun begitu, semua pihak baik kerajaan pusat, kerajaan negeri, kerajaan tempatan mahupun rakyat tempatan harus berganding bahu bagi menjaga warisan sejarah yang terdapat di Bandar Georgetown. Sejak 1948,warisan bangunan di Georgetown dipelihara di bawah Akta Kawalan.

Penyesuaigunaan semula adalah sebahagian daripada proses pemuliharaan. Ia adalah satu langkah bijak bagi memastikan sesebuah bangunan samada bagunan warisan atau bangunan bersejarah dipulihara, diberikan nafas baru dan dimanfaatkan dengan sebaiknya. Ia juga sebagai langkah mempertahankan khazanah warisan terdahulu daripada lenyap ditelan zaman. Penyesuaigunaan semula adalah satu proses dimana sebuah bangunan sediada diubahsuai fungsi penggunaannya kepada satu fungsi baru yang sama sekali tidak sama dengan fungsi asal dan akan meninggalkan fungsi penggunaan yang lama.

Namun begitu, selepas Pilihanraya Umum (PRU) yang ke 12 pada tahun 2008 berbagai masalah timbul setelah Pakatan Rakyat Berjaya menguasai Pulau Pinang. Kerajaan Pusat telah mula menafikan peruntukan bagi memelihara Bandar Gergetown seperti mana dalam perjanjian dengan UNESCO. Keengganan Kerajaan Pusat telah menyebabkan kerajaan negeri tidak mempunyai dana yang cukup bagi memulihara dan menjaga keaslian tapak warisan dunia yang memerlukan perbelanjaan yang tinggi. Sehubungan dengan itu, Ketua Menteri Pulau Pinang YAB Lim Guan Eng berucap dalam satu majlis bersama rakyat di Pulau Pinang baru-baru ini telah menyatakan akan membuat aduan kepada UNESCO sekiranya Kerajaan Pusat masih berdegil tidak mahu menyalurkan peruntukan kepada kerajaan negeri.

Kesimpulannya, isu pemuliharaan warisan negara yang telahpun diiktiraf oleh UNESCO ini tidak sepatutnya dipolitikkan oleh pihak-pihak tertentu. Semua harus memainkan peranan masing0masing dan harus bertanggungjawab untuk memastikan warisan dan khazanah negara terus terpelihara dan terjamin keasliannya.

Hak asai manusia dalam Perlembagaan Malaysia

Hak-hak asasi di Malaysia terkandung di dalam sembilan peruntukan di bawah
Bahagian 2 Perlembagaan Persekutuan di bawah tajuk Kebebasan Asasi. Ia bermula
dengan Perkara 5 yang mengkanunkan apa yang dipanggil kebebasan diri dan
berakhir dengan Perkara 13 yang melindungi hak terhadap harta.

Hak Asasi DaIam Perlembagaan Malaysia: Ruang Lingkup dan Masalahnya
Satu aHran yang jelas dalam tiap-tiap peruntukan di bawah Bahagian 2 itu ialah
betapa hak-hak tersebut tidak bersifat mutIak. Semua peruntukan-peruntukan itu
tertakluk kepada sekatan yang dikenakan melalui undang-undang yang diluluskan
oleh Parlimen. Apa yang menjadi masalah di sini ialah tafsiran kepada ungkapan
'undang-undang' itu sendiri. Seperti yang akan dipaparkan kemudian, apa yang
dikatakan sebagai undang-undang itu dibataskan kepada apa sahaja undang-undang,
bagaimana zalim dan tidak munasabah sekalipun, yang diluluskan oleh Parlimen.
Kesan negatif pendekatan atau tafsiran yang sedemikian ialah betapa pedembagaan
- meskipun ia adalah undang-undang tertinggi negara
- pada hakikatnya tidak lagi
menjadi rujukan asas kepada hak-hak yang dikatakan sebagai kebebasan asasi itu.
Sebaliknya hak-hak asasi itu pada praktiknya merujuk kepada kehendak Parlimen
serta tafsiran mahkamah.

Masalah-masalah ini sebenamya adalah sesuatu yang tidak dapat dipisahkan
daripada dokumen dan kerangka pedembagaan itu sendiri. Sewaktu membuat syor
mengenai peruntukan-peruntukan berkenaan, Suruhanjaya Reid5 tidak berasa perlu
untuk mewujudkan sebuah bab lengkap mengenai hak-hak asasi. Peruntukan
mengenai hak-hak asasi itu hanya dimasukkan setelah beberapa memorandum yang
membimbangi mas a depan hak-hak asasi di negara ini dikemukakan kepada
Suruhanjaya. Meskipun peruntukan berkenaan dimasukkan, Suruhanjaya tetap
berpendapat bahawa kedudukan hak-hak asasi di Tanah Melayu pada waktu itu
telah berakar dan kukuh. Jika kita melihat perkembangan selepas merdeka,
keyakinan Suruhanjaya itu memang jelas jauh meleset. Pihak berkuasa, yang sering
mendakwa bahawa hak-hak asasi tidak penting berbanding dengan apa yang mereka
dakwa hak ke atas pembangunan, umumnya tidak begitu komited dengan
pelaksanaan hak-hak berkenaan. Ini sukar dinafikan apabila kita melihat kewujudan
undang-undang yang implikasinya menindas atau menafikan peruntukan-peruntukan
hak-hak asasi yang terkandung di dalam pedembagaan.

Salah satu kelemahan yang sering disuarakan berhubung dengan masalah hakhak
asasi di Malaysia ialah betapa perlembagaan kita tidak cukup lengkap.
Pedembagaan kita dikatakan tidak serba merangkum. Antara yang disebut dalam
konteks ini termasuklah apa yang dipanggil sebagai larangan terhadap penderaan,
hak untuk hidup dalam persekitaran yang tidak dicemari dan seumpamanya Selain
itu Bahagian 2 juga dianggap tidak sempurna kerana ia tidak melindungi
peruntukan-peruntukan berkenaan daripada dipinda atau dikurangi kepentingannya
oleh Parlimen. Pendapat-pendapat ini tidak seratus peratus salah. Bagaimanapun ada
contoh-contoh negara yang pedembagaan mereka tidak begitu 'sempurna' atau
'lengkap' tetapi pelaksanaan hak-hak asasi tidak menjadi isu besar. Sesetengah
negara tertentu, seperti United Kingdom, malah tidak mempunyai pedembagaan
bertulis pun. Ini bermakna bahawa meskipun perlembagaan bertulis yang
55
]umal Syariah, 10:1 [2002153-70
mengkanunkan peruntukan-peruntukan hak asasi itu penting tetapi yang lebih
kritikal dalam menjamin perlindungan dan pelaksanaan hak-hak asasi ialah sikap
dan komitmen pihak berkuasa.

Sikap dan komitmen pihak berkuasa ini - Parlimen, polis dan seumpamanya -
penting kerana keputusan dan tindakan mereka memberi kesan langsung kepada
rakyat biasa. Dari keputusan ke atas permohonan mengadakan rapat umum
hinggalah kepada kuasa untuk mengambilalih tanah, kesemuanya memberi kesan
langsung kepada hak-hak rakyat, baik sebagai individu mahupun masyarakat.

Rujukan:
Abdul Aziz Bari, "Kebebasan Asasi dalam Perlembagaan Persekutuan - Aspek-aspek yang
relevan buat Gerakan Islam di Malaysia" kertas yang dibaca pada Konvensyen
Gerakan Islam Agenda 2000, Persatuan Ulama Malaysia, 16-7 Oktober 1999.

Kesan-kesan pertambahan penduduk yang pesat di kawasan bandar dan kawasan luar bandar

1. hidup dalam keadaan sesak.

2. perbelanjaan lebih untuk menyediakan pelbagai kemudahan asas seperti sekolah, hospital, dan klinik.

3. masalah kurang perumahan menimbulkan masalah kawasan setinggan bagi kalangan penduduk miskin.

4. masalah pengangguran di kalangan penduduk yang kurang pendidikan [1m].
perkembangan industri pembinaan - tempat kediaman untuk memenuhi permintaan penduduk.

5. Penduduk menyediakan tenaga pekerja mahir, separuh mahir,dan buruh untuk perkembangan industri tempatan.

6. kesesakan lalu lintas.

7. pencemaran alam sekitar - pembuangan sampah-sarap.

8. tanah semakin kecil, tidak ekonomik untuk dikerjakan lagi.

9. Pengangguran.

10. pendapatan kurang dan tidak tetap - kebuluran.

Pandangan Mengenai Masa Depan Politik Perkongsian Kuasa Pasca PRU-12

Melalui pembacaan dan kajian yang telah saya jalankan sebelum menyiapkan tugasan ini, saya berpendapat bahawa masa depan politik perkongsian kuasa antara kaum tetap relevan di Malaysia pada masa akan datang. Selepas berlakunya tsunami politik pada PRU ke 12 yang lalu politik perkongsian kuasa tetap utuh dan semakin menunjukkan keikhlasan yang tersendiri walaupun beberapa negeri jatuh ke tangan Pakatan Rakyat.

Di pihak Barisan Nasional yang menang tipis di peringkat Parlimen masih lagi mengekalkan dasar perkongsian kuasa yang telah lama wujud. Pada kali ini, wakil-wakil dari Sabah dan Sarawak ramai yang telah dipilih oleh Perdana Menteri pada ketika itu iaitu Datuk Seri Abdullah Badawi menjadi Menteri Kabinet sesuai dengan kerusi yang banyak dimiliki oleh calon-calon BN di Sabah dan Sarawak. Selain daripada itu, wakil-wakil komponen dalam BN seperti MCA, MIC, PPP dan GERAKAN juga dipilih menganggotai Kabinet sesuai dengan semangat perkongsian kuasa yang diamalkan sebelum ini walaupun calon-calon parti komponen dalam BN ramai yang telah tewas kepada Pakatan Rakyat.

Selain itu, negeri-negeri yang telah dikuasai oleh Pakatan Rakyat (PR) seperti di Selangor, Perak dan Pulau Pinang juga mengamalkan dasar perkongsian kuasa antara kaum dan isu mengenai Parti Keadilan Rakyat (PKR) yang keanggotaannya berbilang kaum akan menyebabkan amalan perkongsian kuasa akan lenyap di bumi Malaysia tidak timbul malah perkongsian kuasa di negeri Pakatan Rakyat lebih dinamik dan tersusun. Bagi menyokong hujah tersebut, contoh yang paling baik boleh kita lihat di negeri Perak selepas PR telah berjaya mendapat kemenangan di Dewan Undangan Negeri (DUN) Perak.

Wakil PAS telah memenangi 6 kerusi, DAP pula telah memenangi 18 kerusi dan PKR menang sebanyak 7 kerusi telah menafikan Barisan Nasional di Dewan Undangan Negeri Perak. Mengikut perjanjian yang di buat oleh pihak Barisan Alternatif wakil parti gabungan yang paling banyak menang akan dilantik menjadi Menteri Besar dan melihat kepada jumlah kerusi yang dimenangi maka wakil DAP paling layak untuk memegang tampuk kerusi Menteri Besar. Namun begitu, sesuai dengan semangat setia kawan dalam PR tiga nama wakil dari PAS, DAP dan PKR telah dihantar kepada Pemangku Sultan Perak iaitu Raja Dr. Nadzrin Shah untuk mendapat perkenan baginda siapa yang paling layak menjadi menteri besar.

Dengan kebijaksanaan Ke Bawah Duli Tuanku Pemangku Sultan, YB Ir. Mohamad Nizar Jamaluddin dari PAS telah diperkenan untuk menjadi Menteri Besar Perak. Keputusan Pemangku Sultan telah diterima secara muafakat oleh wakil DAP dan PKR sesuai dengan peruntukan Perlembagaan Tubuh Negeri Perak yang memperuntukan hanya orang Melayu Islam sahaja yang layak menjadi Menteri Besar Perak. Segala pengalaman dan ketokohan Ir. Mohamad Nizar telah berjaya menyatukan ketiga-tiga ideologi politik PAS, DAP dan PKR bersama-sama membentuk kerajaan di Perak. Istilah Pakatan Rakyat juga mula diperkenalkan oleh Ir. Mohamad Nizar bagi merapatkan jurang ideologi antara ketiga-tiga entiti politik tersebut. Kejayaan kerajaan Pakatan Rakyat di Perak adalah merupaka lembaran baru dalam duni politik Tanah Air yang mana telah melihatkan masa depan yang cerah bagi politik perkongsian kuasa antara kaum di Malaysia.

Modul di Perak pada masa itu adalah antara yang terbaik bagi menunjukkan perkongsian kuasa dan keadilan kepada semua kaum walaupun ada beberapa tindakan Ir. Mohamad Nizar telah ditempelak sesetengah pihak yang mengatakan bahawa beliau adalah kuda tunggangan DAP dan bertindak atas arahan DAP selepas beliau memberikan tanah kepada Sekolah Cina dan orang-orang Cina di Kampung Baru. Namun demikian, Ir. Nizar hanya mahu memerintah secara adil dan tidak mendiskriminasikan rakyatnya sesuai dengan keadilan Islam. Perwatakan Ir. Mohamad Nizar yang sederhana dan berjiwa rakyat juga telah menjadi ikon kepada semua rakyat berbilang kaum di Perak dan beliau amat dihormati kawan serta lawan. Selain itu, kebolehan beliau menguasai bahasa Mandarin, Tamil serta Inggeris amat disenangi oleh rakyat Perak yang berbilang kaum.

Contoh kedua bagi meyakinkan bahawa politik perkongsian kuasa tetap relevan di Malaysia selepas PRU ke 12 ialah di negeri Pulau Pinang. YB Lim Guan Eng dilantik menjadi Ketua Menteri Pulau Pinang kerana parti DAP mempunyai kerusi DUN paling banyak iaitu sebanyak 19 kerusi berbanding parti gabungan dalam Pakatan Rakyat PAS yang hanya menang satu kerusi manakala PKR menang 9 kerusi yang dipertandingkan.

Walaupun kedua-dua Ketua Menteri Pulau Pinang berbangsa Cina, namun perbezaan ketara dapat dilihat pada zaman Barisan Nasional berkuasa dahulu berbanding pada zaman Pakatan Rakyat memerintah Pulau Pinang. Keterbukaan sikap Lim Guan Eng dalam beberapa hal telah membuka mata banyak pihak malah beliau sendiri telah menyatakan mahu mencontohi Khalifah Umar Abdul Aziz dalam memerintah negeri dari aspek keadilan dan ketelusan dalam kepimpinan beliau. Beliau telah dikritik hebat oleh golongan yang Pro-Melayu selepas mahu memansuhkan Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang dirasakannya tidak adil kepada semua kaum di Pulau Pinang. Namun begitu, isu tersebut tidak lama berkumandang dalam media memandangkan Perdana Menteri sendiri telah melancarkan Dasar Liberalisasi Ekonomi.

Perkongsian kuasa antara kaum jelas dan mempunyai masa depan yang baik jika dilihat dalam pemilihan Ahli Majlis Mesyuarat Negeri serta Ahli Majlis Kerajaan Tempatan di Pulau Pinang. YAB Lim Guan Eng telah melantik wakil-wakil Melayu dari Parti PKR dan Pas untuk menjadi Ahli Majlis Kerajaan Tempatan. Pengagihan kepada rakyat terbanyak juga dilakukan dengan lebih cermat dan hanya Cina, Melayu dan India yang benar-benar layak berhak mendapat bantuan dari kerajaan. Dasar tender terbuka telah diperkenalkan bagi projek-projek kerajaan negeri kepada para kontraktor untuk bersaing secara sihat untuk mendapat projek. Selain itu, kesedian kerajaan negeri Pulau Pinang memberikan hadiah kepada para hafiz dan hufazah al-Quran amatlah mengharukan seluruh umat Islam di Pulau Pinang malah ucapan-ucapan YB Lim Guan Eng sering memetik ayat-ayat suci al-Quran sebagai panduan. Keterbukaan beliau dalam beberapa hal telah menutup persepsi negatif kepada orang Melayu bahawa DAP adalah sebuah parti yang anti Islam dan anti Melayu.

Selain daripada itu, contoh perkongsian kuasa di Selangor juga boleh dijadikan hujah bagi menyokong politik perkongsian kuasa tetap relevan di Malaysia pada masa depan. Pakatan Rakyat Berjaya membentuk kerajaan setelah mendapat majoriti mudah dalam DUN Selangor mengatasi kerusi yang dimiliki Barisan Nasional. Gabungan parti dalam Pakatan Rakyat PAS telah memenangi 8 kerusi, PKR menang 15 kerusi manakala DAP menang 13 kerusi. Sesuai dengan perjanjian yang dilakukan sebelum pilihanraya, wakil dari PKR telah diterima sebulat suara menjadi Menteri Besar Selangor dan Tan Sri Khalid Ibrahim telah diperkenan Sultan Selangor menjadi Menteri Besar.

Banyak perubahan dan reformasi dilakukan oleh kerajaan Selangor bagi mencapai keadilan dan perkongsian kaum antara kaum di negeri tersebut contohnya perlantikan Ahli Majlis Kerajaan Tempatan. Ahli Mesyuarat Kerajaan Negeri yang bertanggungjawab kepada kerajaan tempatan iaitu YB Ronnie Liew melantik orang-orang Melayu yang mewakili PAS dan PKR untuk memegang tampuk kepimpinan dalam kerajaan tempatan. Kematangan Tan Sri Khalid Ibrahim yang tidak melihat kepada kaum semata-mata sebaliknya kelayakan individu tertentu dalam menjawat jawatan tinggi dalam kerajaan negeri Selangor juga menjadi kontroversi hangat selepas beliau melantik Low Siew Moi seorang yang berbangsa Cina menjadi pengerusi PKNS.

Perlantikan Low Siew Moi sebagai pemimpin PKNS telah menimbulkan banyak persoalan dari berbagai pihak dari kaum Melayu. Hal ini kerana kedudukan tertinggi di dalam intstitusi penting negeri Selangor ini telah diterajui bangsa Melayu semenjak ia ditubuhkan dengan tujuan untuk membangunkan ekonomi negeri yang mana majoritinya adalah penduduk Melayu. Namun begitu, selepas desakan oleh beberapa pihak akhirnya Tan Sri Khalid mahu mengkaji semula perlantikan Pengerusi PKNS tersebut.


Rujukan:
Ahmad Atory. 1993. Dimensi Politik Melayu. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Ishak Saat. 2005. Sejarah Sosial Masyarakat Malaysia. Shah Alam: Karisma Publications.

Nordin Samadi. 1978. Politik Perkauman Parti-parti Politik Pembangkang dalam Masyarakat Berbilang Kaum di Semenanjung Malaysia. Latihan Ilmiah. Bangi: UKM.

Tan Ding Eing. 1975/1979. Sejarah Malaysia Dan Singapura. Kuala Lumpur: Penerbit Fajar Bakti.

Sejarah Politik Perkongsian Kuasa di Malaysia

Parti Perikatan adalah hasil daripada Majlis Perhubungan Masyarakat (CLC) yang ditubuhkan pada Februari 1949 apabila kerajaan British menjemput ketua-ketua kaum Melayu, Cina dan India di Tanah Melayu untuk berunding mengenai masa depan negara sebelum merdeka. Di bawah kepimpinan Tunku Abdul Rahman (UMNO) dan Tan Cheng Lock (MCA), elit politik dan intelektual Melayu-Cina bergabung untuk bertanding dalam pilihan raya majlis bandaran 1952. Kewujudan persahabatan politik antara kaum Melayu dan Cina mendorong MIC untuk menyertai Perikatan pada 1953 dan membantu Perikatan memenangi 51 daripada 52 kerusi yang dipertandingkan dalam pilihan raya Persekutuan 1955. Selepas kemengan parti perikatan dalam pilihan raya Persekutuan 1955 maka bermulalah sejarah politik perkongsian kuasa antara kaum di Malaysia.

Konsep perkongsian kuasa dan kontrak sosial merupakan satu konsep yang ternyata terlalu asing bagi bangsa Melayu tradisi pada peringkat awalnya kerana orang-orang Melayu menganggap bahawa Negara ini adalah milik mereka secara total. Idea perkongsian kuasa ini dicetuskan oleh Tunku Abdul Rahman Putra AI Haj (UMNO), Tun Tan Cheng Lock (MCA) dan Tun Samanthan (MIC). Dasar perkongsian kuasa dan kontrak sosial yang dipersetujui dan kemudian menjadi pegangan kepada pribumi lokal dan bukan lokal telah mencorakkan suasana politik baru di Tanah Melayu.

Dasar perkongsian kuasa antara kaum yang terdapat dan diamalkan di Malaysia membuktikan telah berlaku proses interaksi, integrasi dan asimilasi dalam struktur politik di Tanah Melayu. Perkongsian kuasa juga bertujuan untuk mewujudkan perpaduan kaum di kalangan pelbagai kaum yang terdapat di Malaysia. Sehingga sekarang dasar perkongsian kuasa antara masih lagi dipraktikkan di Malaysia walaupun Perikatan telah bertukar kepada Barisan Nasional demi menjamin keharmonian dan perpaduan antara kaum yang terdapat di Malaysia.

Cabaran dan rintangan yang dihadapi pejuang-pejuang politik kiri

Setiap perkara yang dilakukan untuk mencapai sesuatu hasrat perlulah diketahui permulaan tindakan itu dilakukan dan juga matlamat yang ingin dikecapi. Begitu juga dengan gerakan berhaluan kiri di Tanah Melayu selepas Perang Dunia Kedua. Setelah mengetahui sejarah latar belakang penubuhan serta dasar dan tujuan gerakan ini ditubuhkan, kini beralih pula kepada cabaran dan rintangan yang terpaksa dilalui oleh gerakan ini sebagai gerakan berhaluan kiri atau anti British. Daripada hasil pembacaan yang telah dilakukan, dapat diulaskan di sini bahawa terdapat beberapa cabaran dan rintangan yang telah dilalui oleh gerakan berhaluan kiri ini.

Antara cabaran dan rintangan yang dapat dinyatakan di sini adalah pengharaman ke atas pertubuhan gerakan berhaluan kiri oleh pihak British. Ini dapat dilihat apabila pihak British telah mengharamkan pergerakan Kesatuan Melayu Muda (KMM), Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM), Angkatan Pemuda Insaf (API) dan Hizbul Muslimin (HZ). Pertubuhan gerakan ini diharamkan kerana pihak British beranggapan bahawa pergerakan ini bersifat terlalu radikal dan agresif yang boleh menggugat kedudukan mereka di Tanah Melayu.

Cabaran kedua adalah pembubaran pertubuhan gerakan kerana pemimpin-pemimpin yang mendokong gerakan berhaluan kiri ini telah ditangkap dan dipenjarakan oleh pihak British. Penangkapan pemimpin-pemimpin gerakan berhaluan kiri ini dilakukan atas dakwaan menghasut rakyat untuk bangkit menentang pihak British di Tanah Melayu. Antara tokoh yang terlibat adalah Ahmad Boestamam yang memimpin Angkatan Pemuda Insaf, Dr. Burhanuddin Al-Helmy dan pemimpin-pemimpin kanan Parti Kebangsaan Melayu Malaya serta pemimpin-pemimpin kanan Hizbul Muslimin.

Cabaran ketiga adalah berkaitan dengan Undang-Undang Darurat 1948 yang telah diperkenalkan di Tanah Melayu. Pengisytiharan Undang-Undang Darurat 1948 telah dilakukan pada 16 Jun 1948 ekoran dari peristiwa pembunuhan tiga orang pengurus ladang bangsa asing dan salah seorang daripadanya adalah Athur Walker di Sungai Siput, Perak. Ekoran dari peristiwa itu, Ahmad Boestamam yang sedang aktif dengan gerakan Angkatan Pemuda Insaf telah ditangkap di Kampung Berang, Tanjung Malim Perak. Melalui undang-undang ini, pihak British telah mengambil kesempatan dengan menangkap ramai pemimpin-pemimpin kecil dan pendokong-pendokong Parti Kebangsaan Melayu Malaya. Antara yang disenaraikan adalah Abdul Majid Salleh, Osman Abadi, Wan Daud, Othman Bulun, Penghulu Ariffin, Saman Shariff, Sheikh Qadir, Hassan Ahad serta beberapa orang lagi. Penangkapan ini telah menyebabkan mereka dipenjarakan selama tujuh tahun.

Era 1950-an, perjuangan gerakan berhaluan kiri ini lebih bersifat mengikut undang-undang yang telah ditetapkan di Tanah Melayu pada ketika itu. Sungguhpun gerakan-gerakan berhaluan kiri yang wujud pada era itu mengikut undang-undang yang telah ditetapkan, namun gerakan-gerakan ini masih tidak dapat menggugat kedudukan British di Tanah Melayu. Bukan itu sahaja, mereka juga terpaksa berhadapan dengan gerakan-gerakan berhaluan kanan yang berkompromi dengan pihak British. Antara gerakan-gerakan berhaluan kanan yang berkompromi dengan British dan menjadi penghalang kepada gerakan berhaluan kiri adalah Parti Perikatan di bawah kepimpinan Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj.

Cabaran kelima adalah berkaitan dengan tuntutan yang telah dibuat oleh gerakan berhaluan kiri tidak mendapat kerjasama daripada pihak British. Ini kerana pendirian yang cuba ditegaskan oleh gerakan berhaluan kiri ini adalah bertentangan dengan pendirian pihak British. Ini dapat dilihat apabila tuntutan Parti Rakyat Malaya yang ditubuhkan oleh Ahmad Boestamam selepas pembebasan beliau dari kem tahanan politik cuba dinyatakan kepada pihak British tidak mendapat kerjasama seperti yang diharapkan.

Cabaran yang terakhir yang dapat diulaskan di sini adalah berkaitan dengan gerakan kecil parti-parti berhaluan kiri. Ketika berhadapan dengan pihak British, parti-parti kecil turut meneruskan perjuangan mereka untuk membantu gerakan-gerakan besar berhaluan kiri mencapai matlamat mereka. Malangnya, suara-suara yang dilontarkan oleh gerakan-gerakan kecil ini dalam membela nasib bangsa Melayu tidak mampu menggugat kedudukan pihak British di Tanah Melayu. Ini kerana pada masa perjuangan mereka, ketiadaan tokoh-tokoh pemimpin yang mampu membawa idea-idea kepada masyarakat dan seterusnya kepada pihak British. Salah satu gerakan kecil berhaluan kiri ini adalah Persatuan Melayu Semenanjung (PMS).


Rujukan:
Ishak Saat (2007). ‘Ahmad Boestamam : Biografi Tokoh Kepimpinan Melayu Radikal’ . Sejarah Politik Melayu Pelbagai Aliran. Shah Alam : Terbitan Karisma Production Sdn. Bhd. hlm. 184.

Rashid Maidin telah mengadakan ceramah beliau di Gunung Semanggol pada tahun 1947 berkaitan dengan pentingnya orang Melayu bersatu bangkit menentang penjajah

Gerakan Politik Kiri Pejuang Kemerdekaan Sebenar?

Gerakan berhaluan kiri atau radikal bermula setelah wujudnya kebangkitan semangat nasionalisme dan telah disemarakkan oleh golongan nasionalis yang berpendidikan Melayu. Kebangkitan semangat ini telah dipelopori oleh Kaum Muda dan Kesatuan Melayu Muda sekitar tahun 1920-an dan 1930-an. Kaum Muda merupakan golongan yang mendapat pendidikan dari Timur Tengah telah membawa semangat reformis Islah Islam yang juga dikenali dengan semangat gerakan Ikhwanul Muslimin untuk menentang penjajahan Barat di Tanah Melayu. Kesan kebangkitan semangat yang telah dibawa oleh golongan ini telah membangkitkan semangat bagi gerakan-gerakan Islam di Tanah Melayu seperti Parti Hizbul Muslimin pada 14 Mac 1948. Bagi perintis gerakan yang berbaur politik oleh golongan berpendidikan Barat ini berada di bawah pimpinan bekas penuntut-penuntut Maktab Perguruan Sultan Idris (MPSI) Tanjung Malim, Perak. Pertubuhan politik ini muncul daripada kesedaran terhadap kebajikan dan kepentingan orang Melayu di Tanah Melayu. Parti ini telah dipimpin oleh Ibrahim Yaakub, Ishak Hj Muhammad, Ahmad Boestamam, Abdul Karim Rashid dan Harun Aminurrashid. Gerakan parti ini tidak dapat bertahan lama dan semakin lemah selepas Perang Dunia Kedua apabila pertubuhan parti ini diharamkan dan pemimpin-pemimpinnya telah ditangkap oleh pihak British. Gerakan yang dimaksudkan adalah Kesatuan Melayu Muda yang merupakan pertubuhan politik pertama di Tanah Melayu.

Selepas Perang Dunia Kedua, gerakan berhaluan kiri muncul kembali dan masih diterajui oleh bekas-bekas pemimpin Kesatuan Melayu Muda. Terdapat tiga kumpulan ideologi gerakan anti British yang wujud. Gerakan-gerakan ini lebih dikenali sebagai gerakan yang berideologikan Islam, Kebangsaan Melayu dan Komunis. Gerakan-gerakan ini secara umumnya telah dipimpin oleh tiga golongan utama iaitu golongan berpendidikan Islam, berpendidikan Melayu dan berpendidikan Inggeris. Ketiga-tiga kumpulan ideologi gerakan anti British di bawah kepimpinan tiga golongan utama ini telah memperlihatkan nasionalisme Melayu. Gerakan anti British yang berideologikan perjuangan Islam didokong oleh Hizbul Muslimin (HM) 1948. Pertubuhan ini telah diasaskan di Gunung Semanggol, Perak dan diketuai oleh Ustaz Abu Bakar Al-Baqir. Kemunculan Hizbul Muslimin merupakan bukti jelas kepada perkembangan gerakan perjuangan Islam dalam menentang penjajahan British. Kehadiran Hizbul Muslimin dalam arus persada politik Tanah Melayu tidak disenangi oleh pihak British. Oleh kerana pergerakan mereka ini dianggap terlalu radikal oleh pihak British, para pemimpin Hizbul Muslimin telah ditangkap dan dipenjarakan. Selain perjuangan Hizbul Muslimin, Parti Islam SeMalaya (PAS) pada tahun 1951 telah diaspirasikan untuk menyambung perjuangan Hizbul Muslimin. Majlis Agama Tinggi SeMalaya (MATA) turut dikategorikan sebagai salah satu gerakan berideologikan perjuangan Islam.

Gerakan anti British yang berideologikan Kebangsaan Melayu pada awalnya dipelopori oleh Kesatuan Melayu Muda (KMM). Setelah pengharaman gerakan pertubuhan ini oleh pihak British, tokoh-tokoh Kesatuan Melayu Muda ini telah menukar strategi perjuangan mereka dengan menubuh serta menaja beberapa pergerakan berhaluan kiri. Gerakan yang muncul selepas pengharaman Kesatuan Melayu Muda adalah Kesatuan Rakyat Indonesia Semenanjung (KRIS) pada tahun 1945, Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM) pada 17 Oktober 1945 oleh Moktaruddin Laso, Dr. Burhanuddin Al-Helmy, Ishak Hj Muhammad dan Ahmad Boestaman. Angkatan Pemuda Insaf (API) pada Disember 1945 oleh Ahmad Boestamam, Persatuan Melayu Semenanjung (PMS) pada tahun 1950 yang dipimpin oleh Hashim Ghani, Pemuda Radikal Melayu (PERAM) oleh M.Mustaza dan Gerakan Angkatan Pemuda (GERAM) oleh Abdul Aziz Ishak.

Gerakan anti British yang berideologikan Komunis pula merupakan gerakan anti British yang wujud walaupun aliran pemikiran komunis dalam kalangan orang Melayu pada ketika itu amat terhad. Gerakan radikal ini hanya terhad kepada mereka yang benar-benar menjiwai falsafah perjuangan komunisme seperti Musa Ahmad, Rashid Maidin dan Abdullah CD. Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM) merupakan parti gerakan yang berideologikan komunis pada awal penubuhannya iaitu di bawah pimpinan Moktaruddin Laso selaku Ketua Umum I Parti Kebangsaan Melayu Malaya dan kemudiannya telah ditukar kepada parti yang berideologikan Kebangsaan Malaya setelah diambil alih oleh kepimpinan Dr. Burhanuddin Al-Helmy. Moktaruddin Laso merupakan seorang pejuang radikal yang berideologikan pemikiran komunis. Selain Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM), Parti Buruh Malaya (PBM) turut diresapi dengan fahaman ideologi komunis.


Rujukan:
Hj.Dr.Syed Ibrahim (2009). Malaysia Kita Panduan Dan Rujukan Untuk Peperiksaan AM Kerajaan. Selangor : Terbitan International Law Book Services. Hlm. 177.

Ishak Saat (2007). ‘Sejarah Politik Melayu : Radikalisme Melayu Perak 1938-1957’. Sejarah Politik Melayu Pelbagai Aliran. Shah Alam : Terbitan Karisma Production Sdn. Bhd. hlm. 131.

Apa itu Gerakan Politik Islam

Islam sebagai gerakan politik mempunyai sebuah ciri beraneka yang pada berlainan waktu menginkorporasikan elemen-elemen banyak gerakan politiklain, sementara pada waktu yang sama menggunakan pandangan-pandangan keagamaan fundamentalisme Islam, terutamanya pandangan Islam sebagaiagama politik.

Suatu tema yang umum pada abad ke-20 adalah pertentangan terhadap perselisihan kaum, kolonialisme dan imperialisme, dalam pembentukan Empayar Turki Uthmaniyyah dan Empayar British (walaupun Empayar Uthmaniyyah itu sendiri adalah gerakan politik Islam). Akhirnya sosialisme sebagai suatu viable alternative dengan akhirnya Kesatuan Soviet dan Perang Dingin telah menambahkan appeal gerakan revolusi Islam, terutamanya dalam konteks rejim tidak-demokrasi dan korupsi sepanjang dunia Islam. Islamisme membesar sebagai reaksi pada trend-trend ini, dan sebagai suatu desire untuk membentukkan sebuah kerajaan berasaskan rukun-rukun Islam.

Pada jelasnya, skop politik Islam adalah sangat lebar ia mengencompass apa-apa jenis gerakan revolusi atau parti di mana-mana negara Islam. Invariably, ia bermakna bahawa ia menyampurkan sekali such a variety of gerakan nasionalis, Marxisme dan perkauman yang ia tidak ada lagi kandungan ideologi yang benar. Ciri-ciri satunya beristilah yang ia ada adalah nasionalisme dalam sebuah konteks Islam; tetapi ini dijelaskan secara sedikit. Walaubagaimanapun, dalam kitab al-Quran, tiada apa yang menyatakan bahawa Politik perlu digunakan untuk menubuhkan Islam. Jadi, ia mungkin adalah suatu benda yang bahaya dari pemandangan Islam bahawa seorang mengaplaikan Islam untuk mendapatkan kelebihan politik.

Rujukan:

Pemikiran Politik Islam: Dari Masa Nabi hingga Masa Kini oleh Antony Black, Serambi, Jakarta 2006

Tokoh terulung sepanjang zaman (Dr. Burhanuddin al-Helmy)

Dr. Burhanuddin dilahirkan pada 29hb November 1911 di Kampung Changkat Tualang, Taiping, Perak. Ayahnya berasal dari Minangkabau, Indonesia. Kehadirannya di bumi bertuah ini memberi sumbangan bermakna kepada politik Malaysia justeru beliau terlibat secara langsung dalam perjuangan menuntut kemerdekaan sejak sebelum pendudukan Jepun.

Dalam bidang perubatan homeopati, beliau merupakan lulusan Medical Doctor of Homoeopathy (M.D.H) dari Ismeliah Medical College, Hydrabad, India. Selain itu, beliau juga menerima ijazah Doctor of Naturopathy (N.D) daripada School of Naturopathy, London dan Doctor of Divinity daripada International Academy Canada. Beliau juga merupakan ahli International Federation of Naturopath (I.F.N) dan Homoeopathic Physician Association (H.P.A., London).
Di kalangan masyarakat homeopati di Malaysia beliau dikenali sebagai orang Melayu pertama yang belajar homoeopati dan bertanggungjawab memperkembangkannya pada dekad-dekad awal. Meskipun beliau dikatakan telah mempraktikkan ilmu perubatan homoeopati sejak tahun 1930an lagi, namun beliau terlalu sibuk dengan agenda politik semasa. Kerana itulah, hanya pada tahun 1953 atau 1954 baru beliau beroleh kesempatan mendidik pelajar perintis homoeopati.

Selepas merdeka pada tahun 1957, beliau melangkah ke hadapan dalam kerjaya politik apabila memenangi kerusi parlimen bagi tahun 1959-1964. Di waktu itu beliau mengusaha penubuhan persatuan homeopati yang pertama di Malaysia. Persatuan homeopati itu didaftarkan pada 1962 dan dikenali sebagai Persatuan Perubatan Homoeopathy Malaysia (Malaysian Homoeopathic Medical Association) atau PPHM. Pada masa yang sama beliau dilantik sebagai presiden persatuan yang pertama.

Selain bijak dan petah berucap, Dr. Burhanuddin juga mahir menulis. Beliau banyak menyumbangkan hasil tulisan baik dalam bidang politik maupun homoeopati. Banyak artikel yang ditinggalkan beliau. Sebahagian daripada tulisan itu telah diterbitkan, khususnya mengenai politik. Buku-buku homeopati beliau telah disalin dan diperturunkan kepada kerabat homeopati dari generasi pertama, tetapi malangnya tiada satupun diterbitkan. Sedangkan karyanya mengenai falsafah homeopati, materia medika dan biokimia merupakan rujukan utama dalam bahasa ibunda bagi para pelajar homeopati di Malaysia untuk dua dekad yang pertama.

Sejarah Politik Malaysia

Sejarah politik Malaysia bermula lewat 1930-an, iaitu pertubuhan yang berasaskan politik pertama ditubuhkan ialah Kesatuan Melayu Muda (KMM) yang dipimpin oleh Haji Ibrahim Yaakob. Kesedaran politik mula berkembang dengan pesat pada lewat 1940-an dan awal 1950-an dengan munculnya parti-parti politik besar tanah air seperti UMNO, MCA dan MIC. Pada tahun 1951 Parti Islam se-Malaya (PAS) pula telah ditubuhkan dengan didominasi oleh golongan agama serta tokoh-tokoh ulamak.

Konflik politik mula timbul dalam arena politik tanah air akibat perbezaan ideologi, kaum, dasar dan lain-lain lagi. Konflik yang pertama boleh dilihat ialah penubuhan PAS itu sendiri. Seperti yang kita tahu kebanyakan PAS adalah merupakan serpihan daripada UMNO. Kebanyakan ahli-ahli pas terdiri daripada ahli-ahli UMNO dari bahagian agama. Tindakan mereka keluar dari adalah berpunca daripada kekecewaan tokoh-tokoh agama dalam UMNO kepada pucuk pimpinan UMNO pada ketika itu kerana mahu menaja perjudian (loteri). Hal ini menunjukkan yang penubuhan PAS adalah merupakan konflik dalaman dalam kalangan ahli-ahli UMNO yang berbeza ideologi serta pendapat dalam sesuatu isu. Namun begitu, intipati perjuangan UMNO dan PAS pada waktu itu adalah hampir sama iatu memperjuangkan kemerdekaan dan membela kaum Melayu.

Perbalahan antara PAS dan UMNO tidak berakhir di situ sahaja sehinggakan ianya berlanjutan sampai sekarang. Perbezaan ideologi di antara PAS dan UMNO adalah merupakan faktor penting yang menimbulkan konflik antara kedua parti tersebut. PAS tetap dengan pendiriannya iaitu memperjuangkan agama Islam dan kaum Melayu disamping memerintah secara adil mengikut apa yang telah di syariatkan dalam al-Quran dan as-Sunnah. Manakala UMNO pula mahu kekal sebagai parti yang berpegang kepada ideologi kebangsaan yang memperjuangkan kaum melayu serta menjaga hak-hak keistimewaan orang Melayu dan menjaga agama Islam.
Jika dikaji secara mendalam, perbezaan ideologi antara PAS dan UMNO adalah berpunca daripada istilah sahaja. Sebagai contoh, PAS meletakkan perjuangan Agama Islam dihadapan dan jika merujuk kepada penganut Islam terbesar di negara kita ialah orang-orang Melayu. Hal ini jelas menunjukkan PAS juga membela kaum Melayu sebagai perjuangan utama mereka kerana Melayu dan Islam adalah sinonim di Malaysia. Bagi PAS perjuangan bangsa adalah bertentangan dengan ajaran Islam kerana Rasullah tidak mengambil bangsa sebagai asas perjuangan sebaliknya memperkenalkan konsep ummah. Oleh sebab itulah, PAS menjadikan Islam sebagai teras perjuangan mereka.

Manakala UMNO pula adalah parti kebangsaan yang memperjuangkan hak-hak kaum Melayu dan meletakkan Melayu itu sendiri dihadapan. Seperti yang kita tahu, Melayu dan Islam adalah sinonim di Malaysia jika merujuk kepada Perlembagaan negara jelas menyatakan orang Melayu adalah Islam. Oleh itu, perjuangan UMNO juga tidak lari dari paksinya yang juga memperjuangkan agama Islam walaupun pendapat ini ditentang hebat oleh ahli-ahli pas. Buktinya, setelah lebih 50 tahun UMNO memerintah Malaysia banyak Institusi yang berasaskan Islam di tubuhkan seperti Bank Islam, Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM), Institut Kefahaman Islam Malaysia (IKIM) dan sebagainya. Penubuhan-penubuhan institusi seperti itu jelas menunjukkan kerajaan yang diterajui UMNO membela agama Islam sebagai agama rasmi persekutuan.

Kemuncak kepada konflik kedua parti ialah timbulnya isu kafir menkafir pada tahun 1960-an. Isu ini dibangkitkan oleh ulamak-ulamak PAS yang mendakwa ahli-ahli umno menjadi kafir kerana dasar dan perjuangan UMNO yang bertentangan dengan ajaran Islam. Hubungan antara kedua parti tersebut menjadi amat runcing pada ketika itu sehinggakan berlaku pergaduhan diantara ahli PAS dan UMNO. Terdapat juga kes ahli-ahli PAS dan ahli UMNO di Kelantan dan Kedah sanggup memutuskan ikatan kekeluargaan akibat perbezaan ideologi politik. Pada waktu itu ramai ulamak-ulamak pas telah ditahan di bawah Akta Keselamatan Dalam Negeri (ISA) kerana membangkitkan isu kafir menkafir tersebut.

Namun begitu, keegoan PAS dan UMNO terlerai juga akhirnya selepas berlaku rusuhan kaum pada 13 Mei 1969. PAS dan UMNO telah bergabung demi membela bangsa Melayu dan agama Islam. Walaupun penggabungan antara kedua parti tidak lama ianya dapat membuktikan demi survival Melayu dan Islam kedua parti sanggup membuang sifat ego dan bergabung dalam satu parti. Fakta ini jelas menunjukkan bahawa penggabungan antara pada masa akan datang adalah tidak mustahil akan berlaku. Merujuk kepada kenyataan akhbar Tuan Guru Dato’ Haji Nik Abd. Aziz bin Nik Mat yang beliau sanggup membubarkan PAS jika UMNO sanggup merombak perlembagaan parti tersebut daripada dasar kebangsaan kepada Islam. Pernyataan tersebut jelas membuktikan perbezaan ideologi adalah batu merupakan batu penghalang kepada usaha penggabungan kedua parti.


Di petik dan diubahsuai dari:

http://www.kbistari.uum.edu.my/merdeka/content/knowledgebase/kb_view.asp?kbid=50

http://www.utusan.com.my/utusan/info.asp?y=2009&dt=0428&pub=Utusan_Malaysia&sec=Rencana&pg=re_06.htm&arc=hive

Tahukah anda DADAH ialah musuh nombor satu negara?

Faktor-faktor yang mempangaruhi penyalahgunaan dadah:

Perasaan ingin tahu
Belia yang mengambil dadah pada usia 20 hingga 24 tahun ini kebanyakannya mencuba untuk mencari keseronokan dan menjadikannya sebagai bahan rangsangan untuk berjaga dan belajar pada waktu malam serta disebabkan oleh tekanan hidup. Timbalan Menteri Pelajaran, Datuk Noh Omar (2006) yang melancarkan program Maxis Hotlink Germany ‘2006 Grand Finale Carnival’ sempena perlawanan akhir Piala Dunia di Jalan Bukit Bintang berkata, kerajaan tidak pernah menghalang masyarakat untuk berhibur selagi tidak menyalahi undang-undang, tetapi mereka mesti memberikan kerjasama membasmi dadah.
Perasaan ingin tahu adalah satu daripada ciri-ciri semula jadi seseorang. Lebih-lebih lagi kanak-kanak yang mula meningkat remaja. Remaja akan melalui satu peringkat kritikal untuk mencari identiti diri dan perasaan ini perlu diperkembangkan untuk kebaikan diri. Remaja yang mula ingin mengenali diri ingin kelihatan hebat dan diterima oleh rakan-rakannya dan mereka mula minat mencuba sesuatu yang boleh dianggap hebat. Bermula daripada rokok dan akhirnya terlibat dengan penagihan dadah. Oleh itu, ibu bapa perlu memainkan peranan penting untuk melihat perkembangan anak-anak mereka supaya mereka tidak terjerumus dalam kegiatan yang negatif seperti penagihan dadah

Tekanan persekitaran
Dilema persekitaran sosial timbul apabila seseorang menghadapi masalah dalam pergaulan dengan anggota masyarakat yang lain. Dilema persekitaran sosial ini boleh menimbulkan perasaan rendah diri dan tidak diterima oleh orang lain. Apabila keadaan ini berlaku, seseorang itu tidak dapat membuat keputusan yang baik bagi kesejahteraan dirinya, lantas melakukan perkara yang bercanggah dengan norma-norma hidup. Mereka mengambil dadah untuk melupakan masalah yang dihidapi dan berada dalam dunia khayalan sendiri.

Kurang kasih sayang daripada ibu bapa
Ibu bapa memainkan peranan yang penting dalam mendidik anak-anak. Terdapat ibu bapa yang terlalu sibuk dengan urusan harian sehingga mengabaikan tanggungjawab terhadap anak-anak. Hal ini akan mewujudkan perhubungan keluarga yang kurang mesra. Akibatnya, anak-anak mencari jalan mereka sendiri dan mencari keseronokan di luar dan akan mula terlibat dengan penagihan dadah.
Timbalan Ketua Polis Negara, Tan Sri Musa Hassan dalam Berita Harian, 14 Ogos 2006 dibawah tajuk ‘Syabu Punca Utama Jenayah Meningkat’ menyarankan ibu bapa supaya memainkan peranan penting jika mahu masalah penagihan ini berkurangan. Menurutnya, menangkap penagih dan menghantar mereka ke penjara atau pusat pemulihan bukan lagi satu jalan penyelesaian kerana mereka akan kembali menagih apabila keluar. Kini, peranan ibu bapa dan masyarakat diperlukan supaya gejala dadah ini dapat diperangi habis-habisan.

Pengaruh rakan sebaya
Masalah ini berpunca ekoran daripada rosaknya intitusi kekeluargaan dan remaja mula keluar untuk mencari keseronokan di luar rumah. Mereka mula mencari rakan-rakan untuk berhibur bagi melepaskan tekanan di rumah. Maka tidak dapat dinafikan pengaruh rakan sebaya menjadi faktor utama menjerumuskan seseorang itu ke kancah penagihan dadah. Putihnya rakan-rakan maka putihlah juga remaja tersebut, hitam rakan-rakan maka hitamlah remaja tersebut begitulah perumpaan yang sesuai digunakan bagi menggambarkan pengaruh rakan sebaya amat penting dalam mencorak kehidupan seseorang remaja. Oleh itu, para remaja perlu pandai mencari rakan yang sesuai supaya tidak terjebak dalam penagihan najis dadah dan ibu bapa perlu memantau pergaulan anak-anak mereka.


Lain-lain faktor
Berdasarkan kajian dan temubual yang dilakukan oleh Agensi Anti Dadah Kebangsaan (AADK) dengan penagih-penagih dadah, mereka memberikan pelbagai faktor mereka terlibat dengan penyalahgunaan dadah. Antara faktor-faktor tersebut ialah pencapaian peperiksaan yang tidak baik, keluarga yang berpecah belah, ibu bapa bercerai, ibu bapa menggunakan dadah, mudah mendapat bekalan dadah, tekanan hidup, semua kawan menggunakan dadah, tidak tahu dadah boleh menyebabkan ketagihan, tidak percaya diri akan menjadi penagih, ingin mengulangi kesan akibat, membalas dendam kepada ibu bapa yang tidak mempedulikan dirinya, sebagai satu kaedah mencapai matlamat, untuk tujuan kesesonokan dan lain lagi.


Rujukan:
Abdul Ghafar Taib. (1992). Dadah pembunuh. Kuala Lumpur: Delmu (Malaysia) Sdn. Bhd.

Agensi Anti Dadah Kebangsaan. (2005). Dadah: Apa anda perlu tahu. Kuala Lumpur: Delmu (Malaysia) Sdn. Bhd.

Dasar Pembangunan Nasional (DPN) telah dilancarkan oleh Y.A.B. Dato' Seri Dr. Mahathir Mohamad, Perdana Menteri Malaysia pada 17 Jun 1991. Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua (RRJP 2) 1991-2000 telah digubal berasaskan Dasar Pembangunan Nasional (DPN), menandakan bermulanya satu lagi era baru di dalam usaha untuk menjadikan Malaysia sebuah negara maju menjelang tahun 2020. DPN bermula selepas berakhirnya Rangka Jangka Panjang Pertama (RRJP 1) dan Dasar Ekonomi Baru (DEB). Dalam tempoh pelaksanaan DEB (1971-1990), ekonomi Malaysia telah berkembang dengan pesatnya walaupun menghadapi pelbagai cabaran. Sesuatu yang tidak disangkal adalah walaupun pencapaian DEB bukanlah satu kejayaan yang menyeluruh namun banyak kejayaan telah dicapai.

Dari segi dasar dan pelaksanaan DPN adalah mirip dengan DEB atau boleh juga disebutkan sebagai kesinambungan daripada DEB iaitu menyusun semula masyarakat dan membasmi kemiskinan. Oleh itu, perpaduan negara akan terus menjadi matlamat terakhir DPN kerana masyarakat yang bersatu padu adalah penting untuk memperkukuhkan lagi kestabilan sosial dan politik dan mengekalkan pembangunan ekonomi yang berterusan. DPN menetapkan satu langkah ke arah membolehkan Malaysia mencapai taraf sebuah negara yang maju dalam semua segi iaitu dari segi keadilan sosial, nilai, etika dan moral, kestabilan politik, kualiti hidup, kecekapan pentadbiran kerajaan, dan kecemerlangan ekonomi.

Namun begitu, DPN akan terus mengekalkan strategi asas DEB iaitu pembasmian kemiskinan dan penyusunan semula masyarakat untuk memperbaiki ketidakseimbangan sosial dan ekonomi antara kaum dan dengan ini akan menyumbangkan ke arah mengukuhkan perpaduan negara. DPN adalah bertujuan untuk mewujudkan satu corak pembangunan yang lebih seimbang yang merangkumi aspek-aspek kritikal seperti mewujudkan keseimbangan yang optimum di antara matlamat pertumbuhan ekonomi yang saksama, memastikan keseimbangan pembangunan bagi sektor-sektor utama ekonomi untuk meningkatkan daya saing melengkapi antara sektor bagi mengoptimunkan pertumbuhan ekenomi, serta mengurang dan akhirnya menghapuskan ketidaksamaan sosial dan ekonomi negara untuk menggalakkan perkongsian secara lebih adil dan saksama faedah yang diperolehi dari pertumbuhan secara lebih adil dan saksama untuk semua rakyat Malaysia.

Rujukan:
Dipetik dari Pekeliling Jabatan Perdana Menteri mengenai dasar dasar baru Kerajaan bertarikh pada 28hb.Jun, 1983. Sumber : Pejabat Perdana Menteri.

Dasar Kerajaan: Dasar Pembangunan Nasional suntingan Mohd Yusof Ahmad (yusof) 22 Mar 2009.

Tahukah anda mengenai hak-hak pengguna?

Pengguna berhak mendapatkan barang-barang & perkhidmatan asas bagi menjamin kehidupan yg memuaskan di dalam zaman moden ini. Keperluan-keperluan asas yang dimaksudkan termasuklah MAKANAN yang mencukupi dan selamat, PAKAIAN, TEMPAT KEDIAMAN, kemudahan KESIHATAN yang memadai, PENDIDIKAN dan SANITASI.

Kemudahan Asas Mengikut Akta Kerajaan Tempatan 1976


20 kemudahan asas & perkhidmatan awam yg disediakan oleh kerajaan Malaysia. Antaranya:
i. Peruntukan & Pengurusan tempat2 awam
termasuk kawasan lapang & bangunan
ii. Pencegahan pencemaran sungai
iii. Peruntukan & penyelenggaraan semua
perkhidmatan sanitari
iv. Menjaga & memajukan kesihatan awam
v. Peraturan & pemeriksaan pembuatan, persiapan & penjualan barang2 makanan, minuman & ais
vi. Peruntukan & penyelenggaraan kerja2 air & elektrik awam
vii. Peruntukan & pengurusan perpustakaan awam, muzium & taman2 dll…

Sedarkah anda tentang sejarah kewujudan Persatuan Pengguna di Malaysia?

Fahaman kepenggunaan di Malaysia telah bermula pada tahun 1960an lagi, tetapi ianya bergerak menjadi sebuah pergerakan atau persatuan pada sekitar tahun 1970an. Persatuan pengguna telah ditubuhkan di peringkat negeri dahulu sebelum bergabung di bawah sebuah pertubuhan di peringkat nasional. Terdapat empat persatuan pengguna yang terawal ditubuhkan di Malaysia iaitu pada bulan Januari tahun 1965, Persatuan Pengguna Selangor (SCA) telah ditubuhkan dan ianya adalah pergerakan pengguna yang terawal di Asia.
Selepas empat tahun penubuhan Persatuan Pengguna Selangor, pada November 1969, Persatuan Pengguna Pulau Pinang (CAP) pula telah ditubuhkan. Persatuan Pengguna Pulau Pinang (CAP) telah terbentuk dalam mesyuarat umum yang diadakan pada 7 November 1969 di Town Hall, Penang. Penubuhannya pada ketika itu adalah sebagai sukarela, non-partisyen dan tidak mementingkan keuntungan organisasi. Pada ketika itu penyertaan ahli adalah terbuka kepada semua pengguna yang tinggal di Pulau Pinang serta berumur 15 tahun ke atas. Pengguna yang dimaksudkan adalah sesiapa sahaja tidak kira sama ada lelaki atau perempuan, yang telah membeli barang dan menggunakan perkhidmatan untuk kegunaan sendiri atau keluarga serta ianya bukan untuk keuntungan. Tujuan utama penubuhan organisasi pengguna ini adalah untuk menyatukan pengguna iaitu melindungi hak individu atau keluarga melalui gabungan tindakan dan bersuara untuk mendapatkan kepuasan yang maksimum dan nilai kewangan yang terbaik terhadap barangan atau perkhidmatan yang telah dibeli atau ditawarkan. Ianya ditubuhkan kesan daripada penyelewengan peniaga sehingga menimbulkan rasa tidak puas hati penduduk tentang mutu barangan atau perkhidmatan yang ditawarkan oleh peniaga.
Kemudian penubuhan persatuan telah diikuti dengan penubuhan Persatuan Pengguna Sarawak (CAS) pada Februari 1971. Pada tahun yang sama juga iaitu pada bulan Mac Negeri Sembilan juga menubuhkan sebuah organisasi Persatuan Pengguna Negeri Sembilan (CANS). Pada bulan April 1971, satu mesyuarat telah diadakan di Cameron Highland untuk membincangkan mengenai penubuhan sebuah persatuan gabungan diantara persatuan-persatuan pengguna. Persatuan Pengguna Pulau Pinang (CAP) telah diberi tugas untuk mengadakan mesyuarat kedua di Pulau Pinang pada bulan Jun 1971 untuk membuat perancangan akhir mengenai penubuhan yang telah dirancang tetapi usaha tersebut telah gagal untuk mencapai kata sepakat diantara satu sama lain. Namun selepas itu, tiga persatuan pengguna negeri lain pula menubuhkan persatuan pengguna di negeri masing-masing iaitu Persatuan Pengguna Kedah (CAKE) iaitu Julai 1971, Persatuan Pengguna Perak (PCA) pada Mac 1972 dan juga Persatuan Pengguna Melaka pada Mei 1972.
Kemudian satu lagi sesi perbincangan telah dilakukan untuk menubuhkan sebuah persastuan gabungan. Rancangan tersebut telah berjaya apabila semua pihak bersetuju untuk membentuk sebuah persekutuan yang longgar tanpa menghilangkan kuasa otonomi persatuan-persatuan pengguna negeri masing- masing. Akhirnya lahirlah Gabungan Persatuan-Persatuan Pengguna Malaysia (FOMCA) pada 10 Jun 1973 di Alor Setar, Kedah. Selepas penubuhan FOMCA, persatuan-persatuan pengguna negeri lain telah ditubuhkan iaitu seperti Persatuan Pengguna Johor (JCA) pada Julai 1973, Persatuan Pengguna Pahang (PAC) pada November 1973, Persatuan Pengguna Terengganu (2PTR) pada Jun 1976 dan juga Persatuan Pengguna Sabah dan Labuan (CASH) pada Ogos 1980. Sehingga ke hari ini, kita dapat melihat setiap negeri di Malaysia telah mempunyai persatuan pengguna di negeri masing-masing dan terdapat juga yang mempunyai lebih daripada satu persatuan pengguna.
Semenjak penubuhan FOMCA, organisasi tersebut sentiasa memainkan peranan aktif di peringkat antarabangsa. Semenjak tahun 1987, FOMCA telah dilantik sebanyak tiga kali untuk menduduki Lembaga Pengarah Consumers International (CI), iaitu sebuah pertubuhan pengguna di peringkat antarabangsa yang mengabungkan 225 buah pertubuhan pengguna dari 119 buah negara di seluruh dunia.

Keadilan Ekonomi Pencetus Perpaduan Antara Kaum di Malaysia

Peristiwa rusuhan kaum pada 13 Mei 1969 telah membuka mata pelbagai pihak tentang pentingnya usaha-usaha yang lebih serius diberikan tumpuan dalam menguruskan perbezaan serta sensitiviti yang terdapat dalam sebuah masyarakat majmuk seperti Malaysia.

Berikutan peristiwa 13 Mei 1969, Majlis Gerakan Negara (MAGERAN) telah ditubuhkan. Pada 1 Julai 1969, Jabatan Perpaduan Negara di bawah perintah MAGERAN telah diwujudkan bagi menangani isu-isu berhubung pembinaan semula perpaduan masyarakat di negara ini pada waktu itu. Selepas pembubaran MAGERAN, Majlis Penasihat Perpaduan Negara telah ditubuhkan iaitu pada 23 Februari 1971.

Tanggungjawab bagi memupuk dan memelihara perpaduan di antara kaum di negara ini terus diletakkan di bawah Jabatan Perpaduan Negara. Di antara 1990 – 2004, Jabatan Perpaduan Negara telah diletakkan di bawah Kementerian Perpaduan Negara dan Pembangunan Masyarakat sebelum diletakkan semula di bawah Jabatan Perdana Menteri dengan nama Jabatan Perpaduan Negara dan Integrasi Nasional (JPNIN).

Dasar Ekonomi Baru (DEB) menerusi strategi serampang dua matanya iaitu menstruktur semula masyarakat dan membasmi kemiskinan, telah dilaksanakan untuk membetulkan aspek sosioekonomi dalam masyarakat. Penstrukturan semula dibidang politik turut dilakukan pada tahun 1974 menerusi pembentukan Barisan Nasional bagi menggantikan Parti Perikatan dengan tujuan untuk mengurangkan tindak-tanduk politik yang boleh memecahbelahkan rakyat.

Kenali Malaysia

Malaysia merupakan sebuah negara yang unik. Rakyatnya terdiri daripada pelbagai etnik dan kaum. Malahan, kepelbagaian ini adalah kekuatan yang mewarnai corak negara ini. Tidak hairanlah Malaysia menjadi model sebuah masyarakat majmuk kepada masyarakat yang lain. Oleh itu, perpaduan dan intergrasi nasional adalah satu keperluan bagi menjamin rakyatnya hidup dalam suasana aman damai.

Perpaduan nasional umumnya merujuk kepada penyatuan berbagai-bagai kelompok yang mempunyai latar belakang sosial dan kebudayaan yang berbeza. Usaha ke arah perpaduan dapat dilihat melalui penyatuan Sabah, Sarawak dengan negeri-negeri Semenanjung. Selain itu, usaha tersebut juga boleh dilihat melalui usaha kerajaan membasmi kemiskinan tanpa mengira kaum dan meletakkan kumpulan etnik yang berlainan latar belakang di satu kawasan perumahan yang sama.

Manakala konsep integrasi adalah lebih luas. Ia dikatakan satu proses yang abstrak, satu penyatuan yang sebati dan berpanjangan. Integrasi merupakan satu proses yang menyatupadukan pelbagai kelompok dalam masyarakat melalui satu identiti. Ekoran kejadian 13 Mei 1969, kerajaan mula menumpukan usaha-usaha dan strategi-strategi ke arah mewujudkan integrasi nasional.

Ringkasnya, perpaduan dan integrasi nasional adalah matlamat asas bagi negara Malaysia. Konsep perpaduan sangat penting dalam usaha menjadikan Malaysia sebagai sebuah negara yang teguh dan bersatu padu. Secara tidak langsung, perpaduan dapat menjamin keselamatan negara, kestabilan ekonomi, politik dalam jangka masa panjang.

Bagi memantapkan lagi perpaduan di kalangan rakyat pelbagai etnik dan kaum, kerajaan telah mewujudkan beberapa strategi melalui pendekatan ekonomi, politik dan pendidikan untuk mencapai matlamat-matlamat perpaduan.